Ispartaspor, yendiği zaman mutlu, yenildiği zaman mutsuz oluyoruz. Hiç beraberliği olmadığı için, nasıl duygular yaşarız bilemiyoruz ancak, Pazar günü soğuk havada aşırı özgüvenle başladığı maçı hüsranla tamamlayan bir takım gördük. Ve 3 altın puan uçup, Başkente gitti. Hiçbir müsabakada rakibi küçümsemeden, ligdeki durumuna bakmadan çıkıp sen, kendi futbolunu ve oyun düzenini oynayacaksın, yakaladığın pozisyonları mutlaka 7.32 cm en, 2.44 cm boyundaki o kaleye topu yuvarlayacaksın ki, gol veya golleri bulacaksın. Pazar günkü maçta saydık adamlar 3 kez etkili geldiler.
( Dakika 39’da Etimesgutlu Vedat’ın topunu kaleci Alp Tutar engelledi ve golü önledi. Dakika 51’de Mertan’ın şutu direğin dibinden autu boyladı ve 77. Dakikada gol geldi. Vedat’ın sağ kanattan ortasına M.Sıddık İstemi düzgün vurdu ve gol oldu.0-1 ) Öyle bir gol oldu ki, öncesinde forvetlerimiz topu Etimesgutlulara kaptırdı, orta alandakiler faulle bile engelleyemedi, defansımız ise seyredince, gol geldi…
Yapacak bir şey yok… Rakip yata yata, zamanı harcayarak, 1 puan alırız derken, 3 puanı alıp kaçtı. Trabzon bölgesi hakemi Sinan Özcan’da sahada sürekli yere yatan başkentlilere saatini gösterip, onlara uydu. Peki bizim takım gol pozisyonları bulmadı mı? Elbette önemli fırsatlar yakaladı. Alim’le 2 kez, 90+2’de Ömer Çiçek’le. Bu defa karşımıza 35’lik, dev kaleci Ramazan Köse çıktı. 3 tehlikeli, 90’a giden topu parmak ucuyla kornere çeldi. Gol olmadı ve maç 0-1 bitti. Yakaladığımızı atamadığımıza yanalım, evde 2. Yenilgi aldığımıza mı yanalım, galibiyet serisinin bozulduğuna mı yanalım, yoksa Arnavutköy gençlikspordan alınan 3 puanın anlamsızlaşmasına mı yanalım, bilemedik…
Hele hele lider Amed evinde Fethiyesporla 1-1 berabere kalmışken… Zirveye göz koyabileceğimiz imkan varken, 3. Sıraya gerilemek içimize koydu. Bir de şu gerçek var. Evdeki maçlarda orta alanı boş bırakmak bizim takıma yaramıyor. Rüzgar ekiyorsak, fırtına biçiyoruz. Dikkat. Zorlu maç periyodu geldi çattı, bizim gençler… Gevşemeyelim lütfen.
Saygılarımızla…
